Bu makale küresel iklim krizinin yaratmakta oldugu etkilerle dogrudan veya dolayli olarak iliskilenen Türkiye’deki olasi insan hareketliligine odaklanmaktadir. Alanyazin ve farkli kaynaklardan konu ile ilgili raporlarin ve haberlerin incelemesine dayanan makale, iklim krizi ve iklim adaleti baglaminda mevcut olaylari ve olasiliklari alanyazin isiginda incelemekte ve Türkiye’de olasi insan hareketliliginin farkli boyutlarini tartismaktadir. Göç çalismalari ve iklim krizi kapsaminda ele alinan insan hareketliligi ya da hareketsizligi konusu, toplumsal dönüsüm ve degisim perspektifinden analiz edildiginde sosyo-ekolojik açidan daha anlamli ve bütüncül bir degerlendirmeyi gözler önüne serebilecegi iddia edilmektedir. Bu temel argümana ilaveten, mevcut raporlar ve alanyazin çerçevesinde Türkiye’de iklim krizine dayali potansiyel insan hareketliligi ve hareketsizliginin yakin gelecekte daha fazla gündeme gelmesi öngörülmektedir.

Diaspora olusumu (diaspora making) literatürde siklikla diaspora grup ve bireylerini aktör olarak degerlendiren ulusöteci perspektifle çalisilmaktadir. Bu çalismada diaspora olusumunda devletlerin aktör rolüne dikkat çekilmekte ve konu uzak mesafe milliyetçilik (long-distance nationalism) perspektifinden ele alinmaktadir. Türkiye, 2010 yilindan itibaren kurumsallasan diaspora politikasi ile yurtdisindaki vatandaslar, kardes topluluklar ile uluslararasi ögrencileri hedef kitle olarak görmüstür. Türkiye’nin diaspora politikalarinin bir siyasi proje olarak ele alindigi bu çalismada, Türkiye’nin kimlik temelli diaspora perspektifiyle AK Parti dönemi milliyetçilik anlayisi arasindaki iliski incelenmektedir. Bu yazida Türkiye’nin diaspora tanimi ve politikalari yakin dönem strateji belgeleri çerçevesinde tartisilmaktadir. 2002 seçimlerinde iktidara gelen Adalet ve Kalkinma Partisi (AK Parti) yurtiçinde milliyetçilik algisinda laik Atatürkçü anlayisin yerine Sünni Islami ve yeni Osmanlici bakis açisini benimsemistir. Bu milliyetçilik algisinin Türk diasporasinin genis sekilde tanimlanmasina ve Türk dis politikasinin yumusak gücü olarak degerlendirilmesine neden oldugu savunulmaktadir.

This article aims to discuss the link between sports and migration in the context of how migrant athletes are perceived in terms of bringing about a reimagining of ethnicity and nationhood. Sporting migration is increasingly discussed within the framework of the debates concerning the economic premises of the understanding of postCold War migration and human mobilities in general. These include both the discussions revolving around the so-called “pull factors” of migration and the deriving of gains obtained through sporting success. In this article, the author aims to contribute to the opening of a discussion on the economic, as well as political and cultural consequences of sporting migration. In order to do that, a focus on the public debates, particularly in the related media output, revolving around the migrant athletes who competed for Turkey at the track and field events of the 2016 Summer Olympics in Rio and the 2016 European Athletics Championships. Through this, the author also discusses how the nationhood in Turkey is brought into question within the context of migrant athletes competing and obtaining honours for Turkey.

Bu makale, maddi ve maddi olmayan güvencesizlik kavramlarina referans vererek, mülteci kadin kooperatiflerinin farkli boyutlari üzerine elestirel bir analiz sunmaktadir. Türkiye’de artan mülteci nüfusuna yönelik toplumsal uyum politikalarinin bir sonucu olarak çok sayida ulusal ve uluslararasi destek programi hayata geçirildi. Bu destek programlarinin önemli bir çiktisi haline gelen kadin kooperatifleri Suriyeli mülteci kadinlarin yasam kosullarini iyilestirmek adina bir çözüm olarak görülmektedir. Mülteci kadinlarin kayit disi isgücü piyasasina katilimina iliskin artan literatür isiginda bu makale seçilen üç kooperatif projesi üzerinden Suriyeli mülteci kadinlarin güçlendirilmesine yönelik olasiliklari ve iddialari incelemektedir. Bu makale ile kooperatiflerin rolü, Suriyeli mülteci kadinlarin çalisma ve yasam kosullarini iyilestirme ve nihayetinde güçlenmeye yol açma potansiyelleri toplumsal cinsiyet perspektifinden arastirmaktadir. Güçlenme söyleminin kullanimi ve ölçümünün belirsizligi, Suriyeli mülteci kadinlarin yasadigi maddi olmayan güvencesizlik ve kooperatiflerde kadinlara sunulan toplumsal cinsiyetçi isler gibi kooperatiflerin farkli boyutlari tartisilmaktadir

Göç arastirmalari son on yilda kayda deger bir ilgi görmüs, sosyal bilimler içerisinde nitel arastirma yöntemlerinin yaygin olarak kullanildigi merkezi bir arastirma alani haline gelmistir. Bu baglamda, özellikle mikro düzeyde olan ve tümevarimsal yaklasimlari benimseyen etnografik çalismalar gibi arastirma pratikleri detayli bir analiz gerektirmektedir. Bu tür çalismalarla ilgili metodolojik meseleler ve etik kaygilar daha kapsamli ve elestirel bir sekilde ele alinmayi beklemektedir. Bu makale elestirel bir perspektiften asimetrik güç iliskileri, arastirmaci ve katilimcilarin konumsalliklari ve asiri-arastirma sorunu temelinde arastirma metodolojisinin etik sorunlarla olan iliskisini tartismaktadir. Çalismanin temel argümani küresel degisim ve dönüsümler ile birlikte küresel göç politikalarinin alandaki arastirmalari derin bir biçimde etkilemesi ve göç arastirmalarinin araçsallastirilmasina neden olmasidir. Göç çalismalarinin arastirma evrenini olusturan gruplarin araçsallastirilmalariyla birlikte, göçün bir güvenlik tehdidi olarak algilanmasina dayali farkli baglamlarda iç içe geçmis bir dizi asimetrik iliskiler bütünü ortaya çikmaktadir. Böylesi bir durum, arastirmacilarin epistemolojik ve metodolojik perspektiflerini kapsayan etik sorunlar dogurmakta ve politik olarak devimsel bir ortamda cereyan etmektedir. Dolayisiyla, bilimsel bilgi üretiminin politik çehresinin ve arastirmacinin konumsalliginin sorgulanmasi, göçün güvenlik çerçevesinde olusan anaakim kavranisini ve göç arastirmalarinin araçsallastirilmasini da tartismaya açmaktadir